Goncagül Feyman ile İşin Ehli Vacip Örger

-


Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Donec eget nisl non nunc facilisis malesuada. Vivamus vel fermentum dui, sed interdum lectus. Nam pretium fermentum nisl ac placerat. In hac habitasse platea dictumst. Donec mattis ligula at sapien molestie, ac iaculis orci fringilla. Vivamus id justo ipsum. Donec mollis sem sed dui vestibulum, ac malesuada purus dictum. Morbi vestibulum ullamcorper leo non congue. Proin velit arcu, pretium sed consequat vel, venenatis vitae velit.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KİTAP

-
  Gitmek mi, yoksa tamamıyla bağlanıp kalmak mı? Her şeyi olduğu gibi kabul etmek mi? Getirdiği her şeyi kabul edip, getirecek olduklarına da hazırlıklı olmak mı gerekiyordu hayatın? Belki de bütün bunları en düşünülmeyecek yerde bir çırpıda aklından geçiriverdi. Onu, bu uçurumun dibine ne getirmişti. Bunu kendisi de bilmiyordu. Bildiği tek şey saatlerce hiç bir şey düşünmeden sadece arabayı sürdüğüydü.   Öylesine dalgın kullanmıştı ki arabayı, kendisini yerinden sıçratan karşı yönden gelmekte olan kamyonun acı kornasıyla hayatla ölüm arasındaki ince çizgiden, son anda yaptığı bir refleksle hayat tarafına geçmeyi başarmıştı. Her şey öylesine kısa bir zaman diliminde olup bitmişti ki, arabasını yolun kenarına çekip durduğunda birkaç saniye önce kendisini altına almak üzere olan kamyon şoförünün sinirli el hareketlerini ancak fark edebilmişti, kafasını yasladığı arabasının koltuğundan dikiz aynasına baktığında. Ortalık bir anda toz duman içinde kalmıştı. Kamyonun oldukça gürül...
Devamı

Beyaz Karanlıkta Bir Düşü Yazmak...

-
  Eski bir pencereden bakıyorum sana. Bir başka gözüküyor her şey bu gece. Gece ile gündüz birbirini tutmuyor.Gündüzlerin aydınlığından geceye hiçbir şey kalmıyor.Değerini yitiriyor hayat. Her yeni şey bir öncekini değersiz kılıyor. Söylenen onda söz, yaşanan paylaşılan onca şey varken, yeni bir söz hepsini silip unutturuyor. Hayatımız bir başkasının öyküsünde gereksiz bir parantez içinde kalıyor. Yazıldığında sayfaları dolduracak sevgilerimiz, en kifayetsiz şiirde dipnot oluyor. Yeni başladığım bir kitap, okuduğum bütün kitapları küçümsüyor.   Gece lambam yetiyor, karanlığa baş kaldırmama. Hayat yenilik midir? Yada bütün yenilikler eskimeye mahkum mudur? Uydurduğumuz gerçeklere koşmaktan, varolan hayallerimizi yaşayamıyoruz… Güneş erken batıyor bu şehirde. Sevgiler geceye erteleniyor ve en çok geceleri yalnız kalıyorum. Ve en çok geceleri düşünüyorum, sebebi olduğumuz hayatın sebebini. Sabahı buluyorum böylece, hayatta bizi en çok aynı günlerin içinde kendimize yer edin...
Devamı